Sacrale dans en andere wegen om het goddelijke te eren…
Martin Heidegger, de bekende Duitse filosoof, maakt ergens het onderscheid tussen de ‘God’ van het Zijn en de God om te vereren, om voor te zingen en te dansen. Toen ik dit las in mijn studententijd, nu meer dan 15 jaar geleden, raakte het me maar ik begreep niet goed waarom. Ik wist nog niet van het bestaan van sacrale dans, zong slechts met de radio mee en voelde weinig behoefte om een God – welke dan ook – te vereren. Nu voelt deze tweedeling voor mij als een mooi beeld voor hoe mijn eigen religiositeit gegroeid is. Enerzijds is er voor mij die belangrijke weg van de stilte, van inkeer, van contact zoeken en voelen met puur Zijn, alleen maar aanwezig zijn, hier en nu. Hier raak ik aan de ‘God’ die te vinden is in de eigen innerlijkheid en in je eigen pure zijnskwaliteit. Anderzijds voel ik steeds meer dat er ook een goddelijkheid is die gedeeld wil worden, die samen gevierd wil worden, met dans, zang en rituelen. (...)